Wprowadzenie:
Czy wiedzieliście o tym, że pierwszy program komputerowy napisała kobieta i że miało to miejsce w XIX wieku? Dlaczego tak mało o tym wiemy? W czasach, w których żyła lady Lovelace przywilej edukacji nie przysługiwał kobietom, a mężczyźni strzegli dostępu do świata nauki. Dzisiaj osiągnięcie tej niezwykłej kobiety bywa wciąż kwestionowane.
Poznajcie Adę King, hrabinę Lovelace oraz jej przyjaciela, Charlesa Babbage’a...
Przebieg zajęć:
Uczniowie otrzymują wydrukowane notatki, zawierające biogramy. Nauczyciel może je na początku zajęć odczytać i uzupełnić o istotne według niego informacje.
Nauczyciel dzieli uczniów na kilka grup, w zależności od liczby robotów, jakimi dysponuje. Każda grupa powinna mieć min. dwa roboty. Jeżeli dysponujemy tylko dwoma robotami, a grupa uczestników spotkania jest liczna, uczniowie mogą tworzyć historie i programy w podgrupach, bez robotów. Przekazując sobie nastepnie dostępne roboty na potrzeby testów przygotowanych programów.
Zadaniem każdej z grup jest:
- Prześledzenie notatki, którą otrzymali od nauczyciela, odszukanie w Internecie informacji o bohaterach naszych zajęć (zerknijcie na YouTube, gdzie znajdziecie parę ciekawych i krótkich filmów), sprawdzenie pojęć: maszyna różnicowa, maszyna analityczna, algorytm. (Warto wyznaczyć na to określony czas i przed przejściem do kolejnej części zajęć omówić te pojęcia z wszystkimi uczniami).
- Każda z grup wymyśla własną wersję rozmowy Ady i Charlesa, którzy właśnie poznają się na balu, gdzie Ada podziwia maszynę różnicową wynalazcy. Uczniowie puszczają wodze fantazji, jak mogła przebiegać i czego dotyczyła rozmowa, od której zaczęła się wielka przyjaźń tych dwojga ludzi.
- Kolejnym, kluczowym zadaniem jest zaprogramowanie robotów Photon w taki sposób, aby wcielając się w postaci Ady i Charlesa, odegrały wymyśloną historię. Do programowania wykorzystują możliwości Scratch 3.0 lub 2.0. takie, jak: nagrywanie i modyfikacja dźwięków oraz bloczki umożliwiające programowanie robota, np. ruch robota, zmiana koloru czułek i oczu, czujniki. Uczniowie tworzą jeden program zawierający podprogramy dla wszystkich robotów-aktorów, biorących udział w przedstawieniu.
- Uwaga! We wprowadzeniu warto zwrócić uwagę na czujniki, dzięki którym uczniowie będą mogli zaprogramować interakcje między robotami (np. taniec robotów następuje po włączeniu muzyki).
- Kiedy wszystkie grupy przygotują programy, kolejno prezentują swoje wersje historii.
Uwagi:
- Pamiętajcie o głośnikach, jeśli nie korzystacie z laptopów.
- Lektura dla zainteresowanych: “Algorytm Ady” autorstwa Jamesa Essingera.