Podróż robota i kropli wody – obieg wody w przyrodzie

1. Powitanie: „Woda” – nauczyciel przypomina, że zadaniem dzieci jest przybliżenie robotowi warunków panujących na Ziemi. Wyjaśnia, że na dzisiejszych zajęciach przekażemy robotowi Photon informacje na temat wody. Prowadzący stawia na niebieskiej macie edukacyjnej robota i zachęca dzieci do tańca z niebieskimi chustkami wokół robota, przy piosence „Woda”:

„Na imię mi Woda i jestem mokra,
deszczu nie boję się.
Gdy zamrożona – nieporuszona, kiedy gorąco topię się w mig,
w parę zamieniam się.
W niebie wszystkie deszczu krople, to sąsiadki całe mokre,
kiedy jest nas bardzo dużo, czas na dworze robi się,
wtedy któraś postanawia skoczyć w dół,
spływa wtedy jako deszczyk po zjeżdżalni też,
la, la, la…
Na ziemi jestem kałużą, czasem robię błota dużo,
chwilę z dziećmi bawię się, a potem już szukają mnie
krople co na basen zabierają mnie.
Płynę, płynę wielką rzeką, w dal do morza aż,
zawsze w dal do morza aż,
la, la, la…”.

2. „Podróż robota Photon z kroplą deszczu” – Uświadomienie robotowi Photon cyrkulacji wody na naszej planecie – opowiadanie o składnikach życia ludzi, roślin i zwierząt. Nauczyciel przykleja robotowi symbol kropli wody, tłumacząc, że transportuje on kroplę i odbędzie razem z nią podróż. Stawia na macie edukacyjnej robota i zaczyna opowiadać poniższą niekończącą się opowieść, dyktując jednocześnie robotowi komendy i prezentując dzieciom ruch palcem po tablecie. Mówi np.: „dwa do góry, jeden w prawo, jeden w dół”. Gdy robot Photon jedzie, dzieci wspólnie liczą przejechane pola (na macie lub w aplikacji).

      Nasz robot posiadał niezwykłe moce, które od niedawna dopiero odzyskuje po tym, jak jego kosmiczna rakieta uderzyła z hukiem o ziemię. Robot Photon umie już poruszać się w prawo, lewo, do przodu i do tyłu. Teraz jego zadaniem jest przebyć, razem z kroplą wody, podróż, poznając naszą planetę i doświadczając nowych doznań.

      A więc ruszamy: robot wraz z kroplą wody ruszył ze strefy startu, wartkim strumieniem, z gór do Morza Bałtyckiego (np. trzy w prawo). Słońce, które ogrzewało wodę morską, robota i kroplę, sprawiło, że z morza zaczęły wyodrębniać się po kolei krople i unosić w stronę nieba. Robot Photon wraz z kroplą zaczął przemieszczać się w górę (np. sześć do góry), unoszony siłą natury. Nasz robot z kropelką najpierw żeglował wysoko w powietrzu. Było im przyjemnie. W towarzystwie kilku kropelek huśtali się tam i z powrotem. Robot przyglądał się, jak nadchodziło coraz więcej kropli wody, identycznych jak jego towarzyszka na plecach. Wszystkie krople zaczęły gęsto się skupiać wokół niego (można przyklejać do robota kolejne krople) i tworzyć bufiastą chmurkę, co robot Photon wnikliwie obserwował.

      W końcu chmurkę wraz z robotem, jego przyjaciółką i siostrami bliźniaczkami pochwycił wiatr i popędził daleko nad ziemią (np. cztery w lewo). Nasz robot Photon przemieszczał się w chmurce razem z nią, oglądając z góry rozległe krajobrazy: lasy (np. jeden w dół i trzy w prawo), łąki (np. jeden w górę i trzy w prawo), pola (np. dwa w dół i dwa lewo), wsie (np. jeden w dół i jeden w lewo) i miasta (np. dwa w górę i trzy w prawo).

      Obłoczek robota stawał się coraz większy i większy, gdyż wciąż dołączały do niego nowe krople wody (przyklejamy do robota kolejne krople). Wkrótce wiatr przybrał na sile i pognał dużą już chmurę z naszym robotem przed siebie (np. pięć w lewo). Robot dostał niemal zawrotu głowy, ponieważ wszystkie krople trzęsły się na wszystkie strony (np. trzy razy obrót wokół własnej osi).

      W końcu chmura z robotem była tak gruba i ciężka, iż nie mogło przez nią przeświecić słońce. Robot już niczego nie widział, wokół niego było teraz zupełnie ciemno (można przykleić krople na oczy robota). Jednakże to go nie zaniepokoiło. Robot Photon wiedział już, że chmura stała się ciemną chmurą deszczową i wkrótce zacznie padać. Wreszcie przyszła ta chwila. Chmura deszczowa wraz z robotem nie mogła dłużej utrzymać nagromadzonych w nadmiarze kropli wody, wypuściła je… i zaczął padać deszcz. Wszystkie krople spadły na ziemię (odklejamy krople z robota i umieszczamy je w różnych miejscach na samym dole maty edukacyjnej), także ta z robotem na grzbiecie. Fiu – z rozpędem zjechał w dół jak na wspaniałej zjeżdżalni wprost do wód gruntowych (np. sześć w dół).

       Historia o robocie z kroplą deszczu znów zaczyna się od nowa. Jednak tym razem robot Photon spadnie w innym miejscu na ziemi. Warto, aby spadli na dziedzińcu lub w ogrodzie szkolnym lub przedszkolnym. Może w górach lub na leśnej polanie…? Opowieść tę warto kontynuować w rozmaitych wersjach, a wtedy dzieci dobrze zrozumieją proces obiegu wody w przyrodzie. Ukształtowanie terenu wyznacza jego dalszą drogę:

• łąka, woda gruntowa, staw, potok, morze, chmura
• dziedziniec szkoły, kałuża, chmura
• droga do przedszkola, woda gruntowa, źródło, potok, rzeka, morze, chmura

Można też wykorzystać karty ze zwierzętami, roślinami i poznać robota z korzyściami, jakie czerpią istoty żywe z wody. Udowadniać mu, że bez wody życie nie istnieje. Poznać, jakie są zależności i powiązania. Kropla z robotem może spaść na ziemię z chmury deszczowej jako kropla deszczu, chmury śniegowej jako płatek śniegu, chmury gradowej jako kuleczka gradu, zamienić się w mgłę, rosę, tęczę, może też przeżyć wyładowania elektryczne podczas burzy itd.

3. Grupę dzielimy na cztery zespoły. Zadania dzieci w zespołach:

• Każdy zespół czyta wylosowany przez siebie wierszyk z kartonikiem i odgaduje hasło:

„Jestem ------- kolorowy,
uśmiechnięty, piękny, zdrowy,
lecz urodę moją dam,
kiedy wodę co dzień mam! /kwiatek/

Jestem --- prastary,
mam dużo liści i mocne konary,
ale siłę i moc, i szyk,
daje mi wody duży łyk! /dąb, drzewo/

Jestem ---- brązowy,
wodo, wodo kochana,
chlupię się w niej od rana. /bóbr/

A ja jestem ----,
która w wodzie pływa,
która w wodzie żyje,
nie tylko ją pije!” /ryba/

Następnie jedna osoba z każdej grupy umieszcza swój kartonik na macie z kwiatkiem, drzewem, bobrem i rybką. Zadania indywidualne dla dzieci w zespołach:

• pierwsze dziecko z zespołu programuje drogę robota ze Strefy STARTU do kwiatka,
• drugie dziecko z zespołu będzie programować przejazd robota od kwiatka do drzewa,
• trzecie dziecko z zespołu programuje drogę robota od drzewa do bobra,
• czwarte dziecko z zespołu programuje przejazd robota od drzewa do rybki,
• piąte dziecko z zespołu programuje robota od rybki do Strefy STARTU.

4. Odgłosy wody – zabawa logopedyczna (dźwiękonaśladowcza). Nauczyciel prosi, aby dzieci wyodrębniły odgłosy wody, jakie słyszały. Dzieci wymieniają, gdzie usłyszały dźwięk wody i próbują go naśladować np. nad strumieniem (szszsz….), nad potokami (szu, szu, szu), nad rzeką (plum, plum), koło wodospadów (łubudubudu), przy puszczaniu wody z kranu (kap, kap), przy puszczaniu wody z węża ogrodowego (śśśśś….), pod prysznicem (trysk, trysk, trysk), w czasie ulewy (ram pam pam), z rynny po deszczu (bam, bam…). Grupa naśladuje dźwięki razem z pomysłodawcą. Nauczyciel prezentuje możliwie oryginalne naczynia wypełnione wodą. Każdy uczestnik ma możliwość zagrania na nich pałeczkami na pożegnanie z robotem.

Proponujemy dzieciom zadanie, w którym uczestnicy wykorzystają czujnik dźwięku, dwa wybrane kolory i dwa dźwięki. Prosimy, aby dzieci ułożyły fabułę do zaproponowanego kodu.

Temat: Rola wody jako niezbędny składnik życia ludzi, roślin i zwierząt.