Raz, dwa, trzy, koduj i Ty!

Przygotowania przed zajęciami:

• zaprogramowanie dwóch robotów Photon (Hałka i Miałka) wg załącznika wiersz_program.doc

• wydrukowanie obrazków piesków i kotków. Jeżeli planujemy dłuższe zajęcia, to dzieci mogą je same narysować.

Są to zajęcia, które można przeprowadzić w klasie lub w grupie dzieci w bibliotece czy świetlicy. Mają za zadanie przybliżyć dzieciom, czym jest programowanie i zachęcić do tego typu aktywności. Można je potraktować np. jako pierwszy krok do utworzenia Lokalnego Klubu Kodowania.

1. Wprowadzenie

   Rozmowa z dziećmi o tym, czym jest programowanie, co można zaprogramować itp. Uczestnicy oglądają robota Photon, włączają go i zastanawiają się, w jaki sposób nim kierować.

2. Jak sterować robotem Photon?

   Jedno dziecko dostaje obrazek kotka, a drugie pieska, pozostałe dzieci robią żywy tor przeszkód (kucają, stoją, wystawiają nogi itp.) Prowadzący pokazuje, jak sterować robotem przy pomocy Joysticka w aplikacji Photon Coding. Wybiera dwoje dzieci, daje im roboty, a ich zadaniem jest doprowadzenie robota o imieniu Hałek do dziecka z obrazkiem pieska, a Miałka do dziecka z obrazkiem kotka. Potem następuje zmiana ról, tak aby każde dziecko miało okazję sterować robotem.

3. Programowanie robota Photon - demonstracja

Na dwóch zaprogramowanych robotach prowadzący uruchamia program Hałka i Miałka. Uczestnicy siadają naprzeciwko prowadzącego, który ustawia roboty przodem do dzieci i czyta wiersz „Miałek i Hałek”, w odpowiednich momentach głaszcząc roboty, które reagując na dotyk zmieniają kolor, ruszają się i wydają różne dźwięki.

Rozmowa z dziećmi o tym, dlaczego robot w odpowiednim momencie szczeka, miauczy itp. Uczestnicy sami dochodzą do tego, że to jest zaprogramowane, a robot reaguje na dotyk. Dwoje ochotników siada obok Hałka i Miałka i jeszcze raz prowadzący czyta wiersz, a dzieci w odpowiednich momentach głaszczą robota. Uczestnicy wiedzą już, że roboty reagują na czujnik dotyku i zwracają uwagę, kiedy i co się dzieje.

4. Jestem robocikiem - zabawa ruchowa, która ma na celu pokazanie dzieciom, w jaki sposób kieruje się robotem.

   Dzieci ustawione w rzędzie, prowadzący stoi plecami do nich. Pokazuje im strzałki: w prawo, w lewo, prosto. Zadaniem uczestnków jest poruszanie się w taki sposób, jak pokazują fiszki. Następnie można podzielić uczestników na grupy kilkuosobowe, w każdej jedno z dzieci zostaje „robocikiem” i należy go doprowadzić, np. do drzwi.

• Strzałka do przodu – przesuń się o krok do przodu

• Strzałka do tyłu - przesuń się o krok do tyłu

• Strzałka obrót w prawo – skręć w prawo o 90 stopni

• Strzałka obrót w lewo – skręć w lewo o 90 stopni

Ważne! Należy zwracać uwagę, czy uczestnicy prawidłowo rozróżniają strony prawą i lewą, warto pokazać różnicę w sterowaniu, gdy robot stoi przodem lub tyłem do sterującego.

6. Programowanie robota Photon - nauka

   Dzieci siadają dookoła maty edukacyjnej albo puzzli piankowych (ważne, aby były kwadraty, a roboty zostały zaprogramowane w taki sposób, aby jeden krok był taki, jak szerokość kwadratów). Prowadzący pokazuje dzieciom, jak korzystać z Photon Draw i dzieli uczestników na tyle grup, ile ma robotów i mat. Każda grupa siedzi wokół maty, na której prowadzący układa wydrukowane obrazki kotków i piesków (po 1). Dzieci po kolei ustawiają robota na macie i programują go tak, aby dotarł do wybranego obrazka i wydał odpowiedni dźwięk (szczekanie albo miauczenie). Potem dają robota następnemu dziecku.

   W zależności od wielkości grupy i liczby rbotów może nam jeszcze zostać czas do końca zajęć. Wówczas pokazujemy dzieciom, jak korzystać z czujników robota (dotyku, światła, dźwięku) i pozwalamy na ćwiczenia.

7. Podsumowanie

   Rozmowa z dziećmi o tym, jak teraz rozumieją pojęcie programowania, co im się najbardziej podobało, czy mają jakieś pytania.

1. Warto porozmawiać z dziećmi o tym, czym jest programowanie, np.

Istotą programowania są instrukcje/polecenia/komendy. Każdego dnia, robiąc różne czynności, wykonujemy polecenia. Część z nich to polecenia, które ktoś nam słownie wyda (np. rodzice, którzy proszą nas o posprzątanie pokoju), część to polecenia, które ktoś spisał w formie instrukcji krok po kroku (np. instrukcja złożenia zabawki, przepis na jakieś danie). A część to polecenia, które wykonujemy nieświadomie, sami z siebie. Kiedyś się ich nauczyliśmy i wykonujemy je, bo wiemy, że bez tego nie uda nam się zrobić naszego zadania.

Umiesz ugotować jajko? Zaparzyć herbatę? W takim razie kodowania też się nauczysz! Kodowanie to przekładanie na język komputera naszych pomysłów w taki sposób, aby komputer je zrozumiał.

2. Inteligentny dom – można z dziećmi porozmawiać na temat zastosowania różnych czujników w życiu codziennym, np. stacja pogody, automatyczne zasuwanie rolet czy włączanie się ogrzewania.